Date:

Share:

Οι περίοδοι αναταραχής για παγκόσμια οικονομία και το αγροτικό εισόδημα

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Οι διαφορές µεταξύ των επαγγελµατιών που δραστηριοποιούνται στην πρωτογενή παραγωγή είναι πολλές και έχουν να κάνουν, πρώτα απ’ όλα µε τα διαφορετικά είδη καλλιεργειών και εκµεταλλεύσεων που διαχειρίζονται, όπως µε τα µεγέθη αυτών που συχνά υπαγορεύουν και διαφορετική στρατηγική.

Βεβαίως, ρόλο παίζει, πολλές φορές, για τις διαφορετικές προσεγγίσεις των ζητηµάτων από τους ανθρώπους της αγροτικής παραγωγής, η εντοπιότητα, η συµµετοχή τους ή µη σε συλλογικά σχήµατα και φυσικά η ιδιοσυγκρασία του καθενός. Θα µπορούσε να επισηµανθεί εδώ ότι ο συντηρητισµός που διακρίνει γενικότερα τους αγρότες, αποτελεί µια από τις βασικές αιτίες καθυστέρησης στην ανάπτυξη της ελληνικής γεωργίας και κτηνοτροφίας.

Πάντως, αυτόν τον καιρό, οι αγρότες έχουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά ανάγκη την οµοψυχία. Κι αυτό γιατί, οι ευαίσθητες χορδές της παγκόσµιας οικονοµίας έχουν διαφοροποιηθεί σε σηµαντικό βαθµό, το µοντέλο της παγκοσµιοποίησης των τελευταίων δεκαετιών υπόκειται σε µεγάλες αλλαγές και βέβαια, αυτοί οι οποίοι κινούν τα νήµατα της παγκόσµιας αλλά και της εγχώριας οικονοµίας, λίγο νοιάζονται για τον αγροτικό κόσµο και την κοινωνία της υπαίθρου.

∆εν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι λίγες φορές που οι αγρότες βλέπουν το εισόδηµά τους να αυξάνεται, είναι σε περιόδους µεγάλης αναταραχής, δηλαδή όταν τα πράγµατα ξεφεύγουν κατά κάποιο τρόπο από τον έλεγχο των µεγάλων οικονοµικών κέντρων διεθνώς. Κάτι τέτοιο έχει συµβεί και το τελευταίο διάστηµα, αρχικά µε αφορµή την πανδηµία και στη συνέχεια µε τη στρατιωτική επέµβαση στην Ουκρανία. ∆εν υπάρχει αµφιβολία ότι η αναστάτωση στην εφοδιαστική αλυσίδα, τουλάχιστον σ’ αυτή τη φάση, έχει οδηγήσει σε άνοδο τις τιµές παραγωγού και έχει ευνοήσει κάποιες κατηγορίες αγροτών, κυρίως των εκτατικών καλλιεργειών.

Αυτό ωστόσο δεν αποτελεί στοιχείο εφησυχασµού. Το αντίθετο µάλιστα. Η συγκυριακή άνοδος των τιµών δεν σηµαίνει βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Οι αγρότες είναι υποχρεωµένοι να αξιοποιήσουν µε κάθε τρόπο τις όποιες ευκαιρίες προσφέρει η παρούσα συγκυρία για την ουσιαστική και σε βάθος ανασυγκρότηση των εκµεταλλεύσεών τους. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι στη γεωργία θα µείνουν λίγοι και καλοί.

Η προοπτική αυτή δεν απαλλάσσει βέβαια, ούτε τις εθνικές αρχές και πρωτίστως το υπουργείο, από τις δικές τους ευθύνες επανασχεδιασµού και αναµόρφωσης του αγροτικού χώρου. Αντίθετα, οι νέες συνθήκες παγκοσµιοποίησης το επιτάσσουν. Μ’ αυτή την έννοια, εξαγγελίες τύπου ∆ΕΘ, για κάτι λίγο στις ζωοτροφές και κάτι ακόµα λιγότερο στα λιπάσµατα (τα περισσότερα από αναδιανοµή πόρων), µάλλον αποκοιµίζουν, παρά αφυπνίζουν τον κόσµο της αγροτικής παραγωγής.

Πηγή

ΔΗΜΟΦΙΛΗ