Οι συνεταιρισμοί θα έπρεπε για τα μέλη τους να μπορούν να χειρίζονται το πρόγραμμα γεωργικών συμβούλων με την πρόσληψη του κατάλληλου προσωπικού, τονίζει στον ΑγροΤύπο ο κ. Γιώργος Κόκκινος, πρόεδρος στον Αγροτικό Συνεταιρισμό Ελαιοπαραγωγών «Νηλέας».
Θυμίζουμε ότι πρόσφατα επιπλέον 13,8 εκατ. ευρώ προστέθηκαν στον προϋπολογισμό του Μέτρου Γεωργικών Συμβούλων, φτάνοντας το τελικό ποσό στα 93,8 εκατ. ευρώ σύμφωνα με τροποποιητική απόφαση, και τις συνολικές δωρεάν συμβουλές που έχουν προγραμματιστεί να προσφερθούν στους αγρότες στις 141.944.
Ο κ. Γιώργος Κόκκινος προσθέτει ότι «θεωρείται ασυμβίβαστο ένα συνεταιριστικό σχήμα να εφαρμόσει πρόγραμμα γεωργικών συμβουλών, ενώ την ίδια στιγμή τα καταστατικά αναφέρουν ότι πρέπει ο συνεταιρισμός πρέπει να δίνει καλλιεργητικές συμβουλές στα μέλη τους. Επίσης θα μπορούσε ο συνεταιρισμός αν έκανε μια πρόσληψη γεωπόνου θα μπορούσε να συνεχίσει να παρέχει συμβουλές και μετά την ολοκλήρωση του συγκεκριμένου προγράμματος.
Ουσιαστικά δίνουν έναν πακτωλό χρημάτων που θα καταλήξει σε συγκεκριμένους φορείς και δεν θα έχει αποτέλεσμα ούτε συνέχεια. Και για να εξασφαλίσουν ότι οι συνεταιριστικές οργανώσεις θα χρησιμοποιούσαν τα κονδύλια σωστά θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα σύστημα αξιολόγησης του έργου τους.
Το πολύ αναμενόμενο πρόγραμμα γεωργικών συμβούλων καλλιέργησε προσδοκίες στα οργανωμένα αγροτικά συλλογικά σχήματα, ότι μέσω του προγράμματος θα μπορούσαν να απασχολήσουν γεωτεχνικό και να λύσουν θεμελιώδη προβλήματα όπως συμβουλευτική στα μέλη τους, η οποία να εξυπηρετεί τους στόχους τους. Άλλωστε η ταύτιση της συμβουλευτικής με τα καταστήματα πώλησης γεωργικών φαρμάκων ήταν ένα κοινώς διαπιστωμένο πρόβλημα της ελληνικής γεωργίας.
Το πρόγραμμα όμως που σύντομα πρόκειται να μπει σε εφαρμογή θεωρεί ότι η παροχή συμβουλών από το συνεταιρισμό στα μέλη του είναι «ασυμβίβαστο» και υποχρεώνει και τους συνεταιρισμούς για να εφαρμόσουν το πρόγραμμα να συμβληθούν με δομές συμβούλων.
Έτσι συμβαίνει το εξής οξύμωρο. Ενώ το καταστατικό των συνεταιρισμών προβλέπει την πρόσληψη γεωπόνου για να προσφέρει γεωτεχνική υποστήριξη στα μέλη του, μέσω του προγράμματος (Μέτρο 2) αυτό θεωρείτε … ασυμβίβαστο!
Επίσης ο συνεταιρισμός (ή οποιοδήποτε άλλο αγροτικό συλλογικό σχήμα) δεν γίνεται ο ίδιος δικαιούχος του προγράμματος και διαχειριστής των υπηρεσιών και των χρημάτων που δικαιούνται οι παραγωγοί, αλλά αποδέκτης υπηρεσιών μιας δομής συμβούλων, που έτσι όπως δείχνουν τα πράγματα δεν θα μπορεί να ελέγξει ούτε την ποιότητα ούτε και την επάρκεια.
Έτσι με το πρόσχημα της πιστοποίησης (πιστοποιημένη δομή) οι συνεταιρισμού (πολλοί εκ των οποίων έχουν διαπιστωμένη διαχειριστική ικανότητα) εξαιρούνται από την άμεση χρηματοδότηση του προγράμματος και την αυτονόητη παροχή υπηρεσίας προς τα μέλη τους και πρέπει να συμβληθούν με δομή συμβούλων όπως μπορεί να κάνει και κάθε μεμονωμένος παραγωγός. Δηλαδή χάνεται μια ακόμα ευκαιρία, αφού ούτως ή άλλως θα διατεθούν πόροι, οι συνεταιρισμοί να προσλάβουν γεωπόνο-σύμβουλο ώστε να κατευθύνει τα μέλη τους με στόχους τη βελτίωση της ποιότητας και τη μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
Για αποφυγή εξαγωγής λανθασμένων συμπερασμάτων και παρεξηγήσεων προτείνω:
1. Οι συνεταιρισμοί εφόσον είναι ήδη οργανωμένες δομές, να είναι άμεσα δικαιούχοι του προγράμματος μόνο για τα μέλη τους.
2. Να τεθούν δείκτες επίδοσης ώστε εκτός από τα παραδοτέα (τα οποία είναι γνωστό πως τεκμηριώνονται, π.χ. πιστοποιητικό agro) να αξιολογούνται επιπλέον για τις βελτιώσεις που έχουν πετύχει και να ελέγχονται.
3. Όταν διαπιστώνουμε συνεχώς το έλλειμα του έχουμε στην οργανωμένη μορφή γεωργίας και θέλουμε να δώσουμε κίνητρα για την συμμετοχή των αγροτών σε συνεταιρισμούς, το πλέον σημαντικό κίνητρο είναι οι οργανωμένοι παραγωγοί να έχουν άμεση πρόσβαση σε συμβουλευτικές υπηρεσίες που να ταυτίζονται με τους στόχους της ΚΑΠ και του συνεταιρισμού.
Τα πάνω από 25 χρόνια που δραστηριοποιούμαι στον αγροτικό χώρο διαπιστώνω ότι πολλές φορές κατευθύνονται πόροι για να δώσουν ώθηση στη γεωργία μας, αλλά με τον τρόπο που σχεδιάζονται στο τέλος δεν υπηρετούν την ίδια τη γεωργία αλλά μια κάστα μεσαζόντων που κάθε φορά βρίσκουν τον τρόπο σε συνεργασία (ή την ανοχή του ΥπΑΑΤ) να παρακρατήσουν τη μερίδα του λέοντος.
Ας αναλογιστούμε πόσοι πόροι έχουν διατεθεί για την εφαρμογή του agro και ποιο ήταν τελικά το αποτέλεσμα. Να γεμίσουμε πιστοποιητικά, να μιλάμε για πιστοποιημένη γεωργία, ενώ πολλοί αγρότες που συμμετείχαν σε πιστοποιημένα πεδία εφαρμογής να μην το γνωρίζουν καν… Και η ίδια ιστορία συνεχίζει να επαναλαμβάνεται…».