Υποκείµενα και ποικιλίες που διευκολύνουν τη διαµόρφωση των δενδρωδών καλλιεργειών σε χαµηλό ύψος, προκρίνονται ως αδιαµφισβήτητη επιλογή της επόµενης µέρας στο συγκεκριµένο κλάδο, µε στόχο την καλύτερη αξιοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος, την ευκολότερη ενσωµάτωση των νέων τεχνολογιών, των περιορισµό των αναγκών σε εργατικά χέρια, τη συγκράτηση στα κόστη παραγωγής, την αύξηση των αποδόσεων και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των αγροτικών εκµεταλλεύσεων.
Μια ολοκληρωµένη εικόνα του µοντέλου παραγωγής που εφαρµόζουν τον τελευταίο καιρό αναπτυγµένες γεωργικά χώρες σε σύγχρονες καλλιέργειες καρποφόρων δένδρων, ιδιαίτερα δε στα εσπεριδοειδή, έδωσε ο Dr. Ignasi Iglesias, επιστήµονας µε πολλές περγαµηνές και ∆ιευθυντής Τεχνικής και Ανάπτυξης στον ισπανικό Όµιλο Agromillora, µιλώντας στο διεθνές συνέδριο για τα εσπεριδοειδή, την περασµένη Κυριακή 24/4 στην έκθεση φρουτολαχανικών Freskon στη Θεσσαλονίκη.
Η δουλειά του Dr. Iglesias στην Agromillora, είναι να αναπτύσσει, σε συνεργασία µε άλλους φορείς, καινοτόµα µοντέλα παραγωγής σε ξυλώδη φυτά, µε κριτήριο την αποτελεσµατικότητα στη χρήση των εισροών για την καλύτερη περιβαλλοντική βιωσιµότητα και το µέγιστο κέρδος των καλλιεργητών, συνδυάζοντας τις εξελίξεις στη γενετική, τα συστήµατα εκπαίδευσης και την τεχνολογία παραγωγής. Η διαµόρφωση των δένδρων σε χαµηλά ύψη µέχρι 3,5 µέτρα και σε αποστάσεις όχι µεγαλύτερες από 1,5 µέτρο, µε ανάλογη διαχείριση της κόµης, εξασφαλίζουν, σύµφωνα µε τον Ισπανό οµιλητή, ιδανικές συνθήκες καρποφορίας, µε αποδόσεις οι οποίες κυµαίνονται στις περισσότερες ποικιλίες εσπεριδοειδών από 6,5 µέχρι 7,5 τόνους το στρέµµα, προσφέροντας ταυτόχρονα µεγάλη οικονοµία στα κόστη παραγωγής.
Αν η τεχνολογία δεν άλλαζε µε τόσο γρήγορους ρυθµούς επιβάλλοντας τους αυτοµατισµούς σε όλα τα στάδια και αν δεν υπήρχε ανάγκη για περιορισµό της απασχόλησης ανθρώπινου δυναµικού, λόγω έλλειψης χεριών ίσως η ανάγκη επαναπροσδιορισµού του µοντέλου εγκατάστασης των καρποφόρων δέντρων να µην ήταν τόσο κρίσιµος. Σήµερα όµως, το σύµπαν συνωµοτεί προς αυτή την κατεύθυνση. Το µηχανικό κλάδεµα θέλει τα δένδρα κοντά, η δια χειρός συγκοµιδή θέλει τα δένδρα κοντά, η ροµποτική διαχείριση θέλει τα δένδρα κοντά.
Προκρίνεται µάλιστα ως επικρατέστερο µοντέλο η «ηµιεντατικοποίηση», δηλαδή της διατήρησης κάποιων αποστάσεων, ακόµη και αποστάσεων 5×2 µεταξύ των δένδρων, πάντοτε όµως σε χαµηλούς σχηµατισµούς και µε την ανάλογη τακτική κλαδέµατος. Τελευταία µάλιστα, εκτός από την απολύτως επίπεδη κόµη στην πάνω πλευρά των δένδρων, προτείνεται και η λύση τύπου V στο µέσον της πάνω πλευράς της κόµης (τεχνολογικά υπάρχει τρόπος) έτσι ώστε να εξασφαλίζεται καλύτερη επαφή των δένδρου και των καρπών µε το φυσικό φως και να επιτυγχάνεται καλύτερος αερισµός του φυτού.
Η παραπάνω διαµόρφωση (εγκατάσταση και κλάδεµα) διευκολύνει το σύνολο των επεµβάσεων που θα πρέπει να γίνουν στη διάρκεια της καλλιεργητικής χρονιάς, αρχής γενοµένης από την χαρτογράφηση σε κάθε στάδιο, την καλλιέργεια του εδάφους, τους ψεκασµούς, την µηχανική ζιζανιοκτονία και την συγκοµιδή των καρπών και ότι άλλο χρειάζεται ένας οπωρώνας.